Op oppaspoezen poespassen, een buurhondje uitlaten en ordinair netflixen. Een welverdiend rustig weekend. Afgesloten met 'A walk in the woods' van Bill Bryson. Een boek dat zeer boeiend begon maar waar ik nu door de woorden moet zien te worstelen. Dansende lettertjes zijn gezellig maar niet zo handig.
De stress van afgelopen week is er nu een klein beetje uit. Alleen de overspanning duurt nog wel even vrees ik. En dat al sinds november. Eigenlijk ben ik er wel klaar mee. Die overspannenheid, grenzen moeten aangeven, het moe zijn en de schaamte. Geserveerd met een winterdip.
Daarom ben ik zondagavond weer gaan hardlopen! Voor de eerste keer in maanden! Een klein kwartiertje. Op m'n allerlangzaamst. En dat is stiekem best knap. 'Normaal' zou ik meteen als een malle gáán. Dat is ook een reden dat ik zolang niet meer gerend heb. Terwijl het zo onwijs fijn is voor mijn rare brein.
Dus hoera! En nu, maandagochtend, weer lekker aan de slag. Voor een ochtendje. Want ik moet geduld hebben en rustig aan blijven doen. Ik wens jullie een rustige en prettige week!
Reactie plaatsen
Reacties